onderwijs in Benin

Om te huilen, dat onderwijsstelsel in Benin….. Echt, je kunt het op een gegeven moment niet meer aanzien! De leerkrachten van de openbare scholen zijn alweer twee weken aan het staken. Ik weet niet hoe het in de rest van het land is, maar bij ons in de regio doen ze het als volgt: De leraar staakt en zit thuis of verdiend tijdelijk wat bij als leerkracht op een privéschool en uiteraard volgen zijn eigen kinderen privé onderwijs, over het algemeen op katholieke scholen. Immers de nonnen staken niet. De kinderen van de kleine boertjes en andere armlastigen mogen in hun armoede blijven zitten en de hoge heren, tot aan het niveau van de leraren, zorgen dat hun kids goeds opgeleid de toekomst ingaan, zodat zij de vicieuze cirkel draaiende kunnen houden.

Gelukkig gaat het wat ons werk betreft hier goed, langzaam maar zeker gaan we naar de 19^de december toe, waarbij we de de samenwerking tussen KUWEERI en FSAB publiek gaan maken middels radio en tv door middel van de officiële opening van het laboratorium en dus ook open huis houden voor de andere gebouwen die inmiddels zijn opgeknapt of gebouwd op het gezondheidscentrum ‘la Solidarité’ in Koutchagou. Het duurt allemaal even, maar uiteindelijk denk ik dat het resultaat er mag zijn.

We zijn begonnen met een nieuwe strategie voor het CSSK. De verpleegkundigen en verpleeghulpen worden op dit moment door ondergetekende bijgeschoold en ze vinden het hartstikke leuk om meer te weten over hun werk. We bouwen het labo ook langzaam op door steeds alleen die analyses uit te voeren die ook goed geïnterpreteerd kunnen worden en uiteraard voorzien we de farmacie van de benodigde medicatie. Dit is veel werk, en het personeel moet iedere maand een test doen om te zien of ze de informatie daadwerkelijk hebben begrepen. Er zitten enkele zeer leergierige verpleeghulpen bij die duidelijk meer in hun mars hadden gehad als hen de kans op onderwijs was gegeven.

Verder hebben we Manfred en Diederik hier op dit moment aan het werk om beide locale opticiens weer bij te scholen, twee potentiële stagiaires te beoordelen en alle apparatuur te onderhouden en uit te leggen. We krijgen nl. heel wat spullen toegestuurd waarvan wij niet weten waarvoor het is of hoe het werkt, daarom is dit soort follow up uit NL zo belangrijk.

Manfred die ken ik natuurlijk al een paar jaartjes, hij zou graag alles wat sneller zien gaan, maar accepteert dat dit hier niet gaat, heeft aan een woord genoeg en gewoon doet wat hij zegt, fijn om mee te werken. Diederik is een stagiaire van slechts 19 jaar oud, zijn eerste Afrika reis, hij heeft zich goed voorbereid door franse les te nemen en het is toch zo’n lekker joch. Ik ben helemaal voor hem gevallen! Dieke, je mag trots zijn op zo’n zoon die overal voor openstaat, nergens te beroerd voor is en zijn handen laat wapperen waar nodig!

Het labo vordert gestaag, alles wordt op dit moment ingericht en het reagens gemaakt. Zowel Jetse als Hervé hebben zin om van start te gaan. Ik heb er af en toe wel een zwaar hoofd in of het allemaal op tijd af komt, maar vooralsnog gaan we ervan uit, en het moet gewoon, want we gaan ook wat hoge heren uitnodigen en ik hoop dat onze nieuwe ambassadeur de opening wil gaan verrichten. 29 november ga ik het hem vragen, we zijn die dag nl. - met alle andere Nederlanders uit Benin - uitgenodigd op een barbecue bij hem thuis in Cotonou. We zijn heel benieuwd en hebben er in ieder geval reuze zin in …