Even geen inspiratie of fut

Geen zin in wat dan ook, dan maar even kijken of er wat uit de vingers komt voor een nieuwe column.

Op dit moment zit ik in Cotonou omdat er een aantal papieren geproduceerd moeten worden in het Engels en in het Frans, voor de Etische Commissien in NL en in Benin. Dit in verband met een onderzoek dat ik volgend jaar zou willen doen naar de beslissingbevoegdheid van de weduwen bij ons in de regio ten aanzien van partnerkeuze en seksuele activiteiten. Het Engelse stuk i s inmiddels in ‘draft’ ingeleverd. Maar goed, dat is voor de lezer niet interessant :)

Maar inmiddels al drie weken in de luxe van de ‘big city’ vertoevend denk ik : Is het werkelijk zoveel beter in Cotonou  in vergelijk met Boukombé ?

Behoudens natuurlijk het feit dat hier alles kan krijgen aan groente, fruit, melkproducten, brood, pizza, chinees, you name it, betekent leven in een ‘capital city’ ook smerigheid met een enorme luchtvervuiling en een bodem verontreining. Als ik mijn hond uitlaat dan is het of ik over een vuilnisbelt wandel. Dit heeft alles te maken met het feit dat er teveel mensen op een klein oppervlak leven zonder riolering en dat je alleen zeker kunt zijn dat de wekelijkse vuilnisjongens langs komt als je ze iedere maand betaald… Dus het leeuwendeel van deze wijk veegt iedere morgen vuil op een hoopje dat ’s avonds weer over straat verspreidt ligt. Een gebed zonder end.

De civilisatie die je hier vind is nog maar een dun laagje vernis.

De wegen in ‘mijn wijk’ zijn zandwegen waar het scherpe afval zoals kapotte flessen en blikjes door het platgelopen zand heen steekt, olie en lege olietonnen worden geloosd alsof het water is en dus  de grond vervuilen, mannen piesen op iedere hoek, kinderen die poepen op straat en noem maar op.

En stel je voor, hilarisch, daar loopt Marjan Kroone, die gek uit Nederland, met een plastic tasje om de drol van haar hond op te ruimen en in de vuilnisemmer te gooien bij het appartement waar ze vertoeft! Het is om te lachen en om te huilen…. Maar ik kan niet mezelf verlagen door dit niet te doen. Ik wil niet dat mijn hond shit achterlaat voor een ander.

Zo op het oog is Cotonou veel geciviliseerder dan Boukombé. Mensen hebben mooie kleren aan, het is een komen en gaan naar ministeries en blanken te over met allerlei projecten en hulp organisaties. Maar dat is de oppervlakkige schijn. Ook al zijn de kleren mooi, de armoede is daar en armoede van gebrek aan geld en gebrek aan scholing en dominant, agressief gedrag van ‘sterken tegen de zwakkeren’ gaan vaak samen. Denk aan de vicieuze cirkel waarbij de baas de vader op zijn donder geeft en pa dit bij ma doet , ma naar het kind afreageert en uiteindelijk slaat het kind de hond.

Zo slaat mijn buurvrouw regelmatig haar kind met een stuk hout, een andere buurman slaat zijn vrouw soms zo hard ‘s nachts dat ik er niet meer van kan slapen. Dat is niet leuk, geloof me.

Waarschijnlijk zit ik in de verkeerde wijk, kan ik beter in een blanke wijk gaan bivakkeren, die zijn er ook in Cotonou. Maar ja, buiten dat in een dergelijke omgeving wonen een aardig centje kost, is het nu eenmaal ook zo dat ik het leuk vind om me echt tussen de locale te mensen te begeven.

Een andere cultuur beter begrijpen kan niet op afstand vanuit een ivoren toren. Maar de consequentie is natuurlijk wel dat je dan eerder geconfronteerd wordt met viezigheid, mishandeling, achterstand en noem maar op.

Het is niet anders en ik zal ermee moeten dealen. Nog een dikke week te gaan, dan denk ik dat mijn Franse versie voor de Ethische Commissie kan worden ingeleverd en dan ben ik snel weer vertrokken naar Boukombé.

Iedereen lieve groetjes of een knuffel of gewoon ciao!

Oja, ik twitter tegenwoordig, als er iets is wordt het op hetzelfde moment geplaatst in maximaal 140 tekens, dus lekker kort :)

Marjan Kroone  http://twitter.com/MarjanKroone