Terug in Boukombé

Met de fijne herinneringen aan een geweldige vrijwilligersdag in mijn hoofd en andere prachtige dagen in Nederland, zon, duin, strand, stad, terras…. Keer ik terug naar Boukombé.

En jawel, ik ben echt weer helemaal thuis, want daar is altijd wel iets. Zoals deze keer de verrassing van een enorme lekkage in ons kantoor. Voor degene hier bekend, mijn kant van het kantoor is getroffen……de plafon platen doorweekt, de boekenplanken zijn uitgezet + de muur vol zwarte waterstrepen uiteraard en gelukkig had ik mijn computer mee naar Nederland want mijn muziekboxjes en de printer zijn ook getroffen en stonden nog steeds in een plasje water. Daarnaast zijn alle papieren en boeken gewoon verpest, vreselijk. Het kantoor is tijdens onze afwezigheid altijd afgesloten, maar Nicaise bevestigt dat het de afgelopen week een keer heel hard heeft geregend. Heel fijn…..

Laatste nieuwtjes tijdens 3 weken afwezigheid:
Ook ambulance van Natitingou heeft een ongeluk gehad, patiënt en chauffeur beiden dood, ambulance uiteraard ook overleden. Comlang (‘onze timmerman’) zijn dochtertje is overleden, Calixte zijn dochtertje van 8 – een zusje van Anne Marie die door ons is geadopteerd)- werd ’s avonds ziek en was ook de volgende morgen dood.

Ik snap niet wat dat is met die kinderen hier, ze zijn soms zo snel weg als ze ziek worden. Diagnose: “algemene infectie” tja, dat zet zoden aan de dijk. Het hondje van Nicaise – een pup van onze Lara en Rudy – is ook dood.

Maar ook goede nieuwtjes. De zwangerschappen van Jeanne (vrouw van onze nachtwacht Jonathan, twee kinderen verloren afgelopen 3 jaar) en Céline ( 3 miskramen afgelopen 2 jaar) verlopen voorspoedig en Céline heeft al een echte buik. Geweldig!!!

Gisteravond hebben we met het personeel een biertje gedronken in de paillote en ik heb een presentatie gehouden over mijn verblijf in Nederland. Foto’s laten zien van de TV-opnames, de bloemencorso, de ontluikende natuur, familie en vrienden, de dierentuin in Emmen en natuurlijk de vrijwilligersdag waarbij ik Lida - namens het bestuur in Benin – als “wijze vrouw” bekroon op de traditionele manier en haar bedank voor al haar goede zorgen, het feit dat ze altijd trouw is en klaar staat voor ons in Benin.

Er is hier in de traditie een groot verschil tussen “kennis” en “wijsheid”.
Kennis vergaar je op school en wijsheid verkrijg je door moeilijkheden in het leven te overwinnen. “Kennisvrouwen” dragen mooie pagnes om te laten zien dat zij een goede baan hebben, hebben doorgeleerd. “Wijze vrouwen” zijn eenvoudige vrouwen, door het leven gevormd, trouw aan hun familie en vinden overal een oplossing voor, helpen hun familie overleven. Eenmaal gekroond ten aanzien van de gehele gemeenschap – mag zij ook mee vergaderen en meebeslissen met de ‘sages’ – de wijze mannen uit het dorp – als er in het dorp problemen zijn. De titel “sagesse” mag alleen door de schoonfamilie aan de vrouw worden toegekend na jarenlange bewezen inzicht en inzet. En er zijn niet veel officiële ‘’sagesses’ in onze regio. Dus dit is een zeer grote hulde.

Het personeel vond het geweldig dat Lida de jurk en “kroon” daarna gewoon bleef dragen. Dat viel op tijdens het plaatjes kijken.

Het was tevens gelegenheid om Jetse in het zonnetje te zetten, want het bestuur had hem uitgekozen als vrijwilliger van het jaar 2010. Omdat hij altijd klaar staat, nooit klaagt, nooit iets voor zichzelf vraagt, maar er op de achtergrond altijd aanwezig is als je hem nodig hebt. Mijn steun en toeverlaat, dus ik kan me er helemaal in vinden.

Vandaar even deze column met foto’s van Lida in haar mooie “sagesse” outfit en Jetse met zijn trofee.

Allemaal een hartelijke groet en veel liefs uit Boukombé,

Marjan (korte berichtjes volgen? http://twitter.com/MarjanKroone)