Kwetsbaar

Dat we kwetsbaar zijn is me de afgelopen weken helemaal duidelijk geworden.  Onze huishoudelijke hulp / kok / honden-uitlater Nicaise is heel ernstig ziek geworden en zelfs in het beste ziekenhuis van het land, Tanguieta , konden ze niet vinden wat het nu eigenlijk is. 

Hij heeft het overleeft want we hebben een dagje gedacht: die piept hem ertussen uit!. Veel kinderen, maar ook volwassenen gaan hier dood aan “infection general” en dan denk ik altijd: Ja lekker makkelijk zo’n uitslag. Maar nu het zo dicht bij is gekomen zeg ik, ongelooflijk, het overvalt je – want van het ene op het andere moment is iemand helemaal beng!van de wereld. En geen enkele analyse toont iets afwijkends, behalve de NB (WBC) .

 Afijn, dit betekent dat Madeleine zich in tweeën splits tussen schoonmaken op het CSSK en ons huis, maar daarnaast deden Jetse en ik samen de honden.  Om de beurt ff naar huis om zo maar te zeggen. Een behoorlijke onderbreking van je werk als je bedenkt dat we dan 8 km heen en ook weer terug moeten ,  om de honden even wat aandacht te geven en een rondje te lopen.  

Jetse is nu  in NL –Nicaise nog steeds ziek, ene auto nog niet terug uit Cotonou, andere auto al maanden bij de garage, ik durf geen moto te rijden…… dus……fietsen, fietsen, fietsen... ik krijg vast een mooi figuur nu J

Daarnaast werd onze analist geveld door malaria – Marjan dus (als manusje van alles) het labo ff erbij doen - , onze opticien twee dagen uit de running vanwege een ongelooflijk dikke arm na een beet van een schorpioen  en Colette 2 – onze runaway van het internaat – is nu naar het ziekenhuis in Tanguiéta geëvacueerd omdat ze een enorme reactie heeft op de behandeling tegen de bilharzia . waar ze mee besmet is. Het schiet niet echt op zo.

Jetse is inmiddels veilig in NL geland voor een behandeling aan zijn kaak/kies. Het was best luguber vertelde hij, om de wrakstukken van het ongeluk op Tripoli te zien liggen terwijl je aan het landen bent.

Maar het is eindelijk weekend. Vanmorgen de zieken helpen die komen voor de labuitslagen, scholieren en gehandicapten vanmiddag – computerles overnemen van Jetse, ik zal ze lekker laten zweten….. en vanavond…………… wijntje, dropje, pizza uit Cotonou.

Gerard is onze weekeind dagwacht, hij vraagt vanmorgen permissie om niet te werken want zijn schoonzusje was zwanger, is gebeten door een slang en is gisteren naar het ziekenhuis gegaan. Kindje overleden – bevalling kunstmatig opgewekt – en nu mag ze weer naar huis. Hij moet persoonlijk  heen – als verantwoordelijke van de familie omdat hij een baan heeft – om de dingen af te handelen in Natitingou.  Die hiërarchie hier is vreselijk, maar wat moet gebeuren dat moet. Ik zie hem vertrekken en gooi de generator maar aan. Geen water en geen Electric. Nou dat laatste daarin ben ik in ieder geval onafhankelijk.

Daarna vind ik dat onze slaapkamer maar eens echt goed schoon moet – Madeleine krijgt opdracht om met de wacht de matrassen in de zon te leggen en met ‘oma Nellie’ uit te kloppen. Jaja, wij hebben een werktuig dat ‘grandmaman Nellie” heet. Men kent hier geen mattenklopper en aangezien mijn moeder dat ding hier in huis geïntroduceerd heeft heet het gewoon ‘ oma Nellie’

Toch wel heel grappig, oma Nellie is onlosmakelijk verbonden met schoonmaakwerkzaamheden hier.

Dus Isidore slaat er lustig op los en vanavond heb ik een superschoon bedje.

Dikke knuffel uit Boukombé voor iedereen of gewoon groetjes, wat je maar wilt ontvangen.

Marjan Kroone