gastcolumn van Anne van der Wal

dinsdag 1 januari 2008
Bijzondere kerstdagen.
 
Na jaren van een geregeld leven in Nederland, wachtte mij dit jaar een avontuur. Eindelijk weer terug naar Afrika, ditmaal Benin. Ik zou eerst twee weken bij een oude vriend en familie logeren in de hoofdstad Cotonou, daarna zou ik doorreizen naar het noorden, naar het project van Marjan en Jetse.
 
Als verloskundige heb ik aan het eind van de vorige eeuw een aantal keren in verre landen gewerkt voor hulpverleningsorganisaties. Het beleven van een andere cultuur heeft mij losser gemaakt van mijn eigen cultuur. Natuurlijk was het confronterend, gaf het frustraties maar bovenal waren het enorm rijke ervaringen. Sindsdien is het bewustzijn dat Nederland maar een klein eilandje is, in een grote boeiende - cultureel rijke maar materieel arme wereld - altijd aanwezig. Ik ging op zoek naar een mogelijkheid, een project dat ik zou kunnen combineren met mijn leven in Nederland, naast mijn werk.
Dit maakte mij zeer geïnteresseerd toen ik op de site stuitte van SAB en toen ik plannen maakte om naar Benin te gaan nam ik contact op. Marjan reageerde enthousiast, ze is bezig met broodnodige verbeterplannen voor de verloskundige situatie en laat een verloskundige als achterwacht nu hoog op haar prioriteitenlijst staan. Zo spraken we af dat ik naar het project zou gaan om een indruk te krijgen van de verloskundige situatie en om te bekijken of ik me thuis zou kunnen voelen bij dit project. Soms valt alles zo mooi in elkaar.
 
Tja, en Afrika is Afrika, daar loopt alles vaak anders dan we dat hebben gepland. Onverhoopt ging de logeerpartij bij de Beninse familie in Cotonou niet door, daar stond ik dan: vlak voor de kerst alleen in een mij onbekend land. Dit was het moment dat ik kennis maakte met het onvervaarde regeltalent van Marjan. Binnen een dag had ze de benodigde mensen gemobiliseerd en gezorgd voor een volledig kerstprogramma. Als basis stelde ze hun eigen huis ter beschikking. Drie dagen na aankomst was ik op weg naar Boukombé.
 
Gisteren was het de eerste kerstdag. Het is met geen PC te beschrijven hoe bijzonder het is om rondgeleid te worden in een oeroude cultuur met een grandioos en heel bijzonder erfgoed. Twee medewerkers van de SAB die er een eer in stelden om mij alles te vertellen en uit te leggen over de tata’s waar zij opgroeiden. Twee bewuste mensen die trots zijn op hun erfgoed, maar ook de kwetsbaarheid en de noodzaak tot ontwikkeling zien. Mensen die de power hadden om zichzelf te ontwikkelen en die mij verbaasden met up-to-date plannen voor biobrandstof, mede bedoeld als rem op de ontbossing. Daarna zijn we naar het centrum van Boukombé gegaan, waar een groot feest was en waar ik de handen heb geschud van minstens honderd mensen, die me allemaal welkom heette en hun loftrompet staken over hun “ Marian Kroen” Een super kerstdag, beter had ik het mij niet kunnen voorstellen.
 
Anne van der Wal