puntjes op de i

De eerste maand is alweer bijna voorbij. Cyrille is vandaag weer terug naar Cotonou en ik heb het giga druk met allerlei.

 

Zoals overal op de wereld geldt ook hier, als de kat van huis is dansen de muizen. Mijn eerste taak is te zorgen dat iedereen weer even weet dat we afspraken hadden gemaakt over de manier van werken en dat we die weer helemaal gaan volgen. We beginnen met het schoonmaak gebeuren. En dat is hard nodig, believe me.

 

Ongelooflijk zoals alles verslapt als men niet gecorrigeerd wordt. Kasten zijn een grote wanboel, alles ligt door elkaar. Het grappige is dat men het niet eens erg vind dat maman weer flink aan de bel en ieders oren trekt. Daar is ze immers voor…

 

Simpele dingen als de wasteilen die ik wil gebruiken maar waar bij alle vier de vieze drab onderin ligt. Ik roep iedereen erbij. Jongens waarom wassen we onze kleren? Wat ligt er nu in de plastic teilen? Heeft het dan wel nut om mijn kleding te wassen? Zo stinken ze straks meer na hun wasbeurt dan ervoor. Om zoveel prut te neutraliseren mag ik wel een half pak Omo gebruiken! En dan de witte was. Zouden we niet iedere dag schone schorten gebruiken op het labo? Hoe vaak leveren we het wasgoed in bij Nicaise? Moet je die kragen en mouwen eens zien! Dit is viezigheid van drie dagen en de hoeveelheid was is van twee weken. Gelukkig hebben we wasborden van oma Nellie gekregen, dus kan er flink geschrobd worden. En Hortence, waarom was je je handen met vloeibare Ajax? Is dat niet om de vloeren en muren te doen? Hebben we niet gewone zeep voor onze handen? Of hebben we een schip met geld binnen gekregen en kunnen we nu doen wat we willen?

 

 

 

Cyrille heeft de inventarisatie van de medicijnen gedaan en in navolging daarvan gaat Viefje de komende week het labo en de optiek ook doen. Dan weet iedereen weer even dat alle punten op de i gezet gaan worden. Morgen met beide analisten de administratie en hun zelfbedachte “aangepaste” werkwijze op het labo doornemen. Ook daar valt weer een en ander te corrigeren. Want eigen gemaakte afkortingen zijn er heel gemakkelijk ingeslopen en parasieten hebben bijvoorbeeld opeens alleen een familienaam en geen soortnaam meer.

 

We moeten allemaal weer even met de neuzen dezelfde kant op, zodat we ons doel kunnen bereiken en zorgen dat we geen toren van Babel creëren, maar dezelfde taal blijven spreken.

 

Anders is absoluut niet beter, maar soms kunnen verbeteringen niet zonder veranderingen.

 

Ciao,

 

Marjan