Wederom voorlichting

Jetse gaat nog ff met de meiden handballen (met een voetbal, foei). Bruno vindt het gezellig  en op een gegeven moment gaat hij actief meedoen en grijpt onderin de pagne van Marie. Slechts één ruk, maar toch, het lijkt een film, ze staat in een klap in haar onderbroekje op het terrein. We komen niet meer bij, iedereen rolt letterlijk over de grond van het lachen. Had ik maar een fototoestel bij de hand. Wat een onderbroekenlol.

 

We gaan drie dagen met festiviteiten tegemoet met het CEG. Het zijn culturele dagen en SAB overhandigt vandaag officieel alle materialen voor de “tweede cyclus” voor de exacte vakken. Een hoop visiteurs, een hoop blabla, zoals bij alle officiële gelegenheden.

 

Om 8 u “precise” begint het geheel, maar als we om 9u15 aan komen rijden met onze extra bijdrage voor de sportactiviteiten zijn zelfs alle leerlingen nog niet aanwezig. Ze gaan eerst nog een optocht houden in het dorp, opdat men weet wat er op school geleerd wordt. Kinderen houden een microscoop omhoog, een toetsenbord, de voetballen, een encyclopedie, een wereldbol, een runderkaak, allerlei lesmateriaal wordt door hen getoond.

 

Ook blijkt dat de klaslokalen nog niet klaar zijn, maar het feest gaat gewoon door, op zijn Afrikaans georganiseerd. Geloof me, als je een spontane bijeenkomst hebt met Afrikaners is het prachtig, dans, muziek, discussie en noem maar op. Maar… zodra ze iets officieel moeten regelen dan is het saai, saai en nog eens saai en dan blijkt dat men niet gewend is vooruit te denken. 

 

Maar, als de technische installatie eindelijk is aangesloten, wordt er driftig gezocht naar een microfoon. Geen probleem, 1,5 uur later is dat ding ter plekke. Tijd kost niets in Afrika.

 

Alleen de belangrijke mensen komen aan het woord, zitten vooraan en zien goed wat er gebeurd.

 

 

Oke, om 13 uur krijgen we eindelijk het drankje dat om 11 uur gepland stond en we taaien af, immers we hebben ook nog wat werk te doen vanmiddag.

 

Ik ga mijn eerste seksuele voorlichting geven aan de leerlingen, hun ouders en genodigden. Het is eigenlijk meer een impressie van het programma dat we gaan doorlopen met ingang van maandag 5 mei. Vanaf die dag staan we twee keer in de week voor een klas en gaan we onderwerpen aansnijden met vragen als wat is seks, voorbehoedsmiddelen, zelfbevrediging voor jongens en voor meisjes, maagdelijkheid, abortus, gedwongen seks, SOA’s, HIV enzovoorts.

 

Ik heb goed geoefend met 4 verschillende groepen en iedereen was enthousiast, leerkrachten, leerlingen, boertjes. Het ging prima. Alex kwam zelfs de volgende dag naar het labo om Jetse te bedanken dat maman hen zoveel geleerd had. “dit moeten alle mannen weten, het is goed tussen mijn oren gevallen” zei hij. Maar nu met een gemengde groep... ik ben zeer benieuwd.

 

Maison de Jeunes waar de officiële bijeenkomst zou zijn, blijkt dubbel verhuurd te zijn, andere gasten gaan voor, hebben blijkbaar meer betaald. Oke, dan maar op het CEG. Ruimte genoeg immers.

 

We zullen meerdere sessies moeten doen maar dat blijkt niet te werken. Men is niet stil te krijgen, want buiten staan er een paar honderd mensen die verwoede pogingen doen om door de ramen naar binnen te gluren en die zijn druk aan het bediscussiëren wat ze zoal zien. Het liefste gaan ze door de muur naar binnen, want wachten op je beurt is iets wat men hier niet kent. Dat zal een ieder kunnen beamen die door Afrika heeft gereisd. Dringen en duwen tot je een plaatsje hebt, zelfs in het vliegtuig al zijn de stoelen gereserveerd.

 

De eerste hilariteit begint als we een tekening laten zien van een jongen in de puberteit, die schaamhaar krijgt, baard in de keel, borsthaar, spieren veranderen, zaadlozing in zijn dromen.

Gieren, lachen, brullen, alsof we een soap aan het vertellen zijn.

Dan veranderingen bij meisjes, borsten, schaamhaar, menstruatie. Verschil in hygiëne.

 

Toch zijn er een groot aantal mensen –volwassenen maar ook leeftijd 15-16 jaar, heel serieus, ze luisteren, stellen direct vragen als; wat kan het zijn als je steeds jeuk hebt van onderen, als het zeer doet met plassen, als je borsten niet groeien bestaat daar een product voor?

 

We laten een foto zien van een penis en een poesje waarbij de lymfeklieren in de schaamstreek zijn opgezet en iedereen begint door elkaar te roepen. Sowieso is het voor veel mensen de eerste keer dat ze plaatjes via een overhead projector zien, dus dat is al een belevenis opzich.

 

Een papa vraagt of de mensen toestemming hebben gegeven om dergelijke foto’s te maken. Een andere vader vraagt of de leerlingen niet te jong zijn om dit al te weten.

Nee, antwoord ik, immers we hebben meerdere ongewenste zwangerschappen per jaar hier op ditzelfde CEG, waarbij de meiden noodgedwongen hun studie moeten stoppen, er alleen voor komen te staan en de (jonge) vaders gaan vrijuit. Dan hebben we het nog niet over het aantal illegale abortussen dat plaatsvindt in onze regio, met name bij ongewenste tienerzwangerschappen, met alle risico’s van dien voor het meisje, van infecties, tot onvruchtbaar worden, tot doodgaan aan toe. Dus als deze kinderen groot genoeg zijn om seks te hebben, zwanger te raken en SOA·s te krijgen,  zijn ze ook groot genoeg om voorlichting over deze materie aan te horen. Dat is waar zegt papa, en opnieuw barst de discussie los.

 

Veel vragen uit het publiek maar mijn stem komt niet boven het tumult uit en ik heb geen microfoon. Vooral de mensen buiten overstemmen de mensen binnen en de ramen dicht doen is geen optie want het is 45 graden buiten.

 

Oke, we continueren en Genevieve geeft zeer beeldend antwoord op vragen en regelmatig verteld ze dat we dit gedetailleerd in de lessen gaan bespreken, dat het allemaal aan bod komt, dat dit slechts een impressie is. Men is enthousiast over het feit dat het eindelijk eens leeft, zichtbaar is wat men altijd alleen maar hoort vertellen. Wat is een opgezette lymfeklier? Wat is een zweer aan je penis of vagina. De verantwoordelijke van het oudercomité bedankt ons voor het feit dat ze dit nu eens een keer via plaatjes kunnen waarnemen.

 

Na de eerste sessie stoppen we, iedereen die buiten staat is hevig teleurgesteld, maar dit gaat me anders mijn stem kosten. We spreken af dat we dit een keer herhalen in het maison de jeunes, waar genoeg ruimte is, waar we een microfoon hebben om te praten en waar we de deuren kunnen sluiten voor de buitenwereld. FSAB zal dit gaan organiseren.

 

Met de directeur spreken we direct maar af dat we niet naar school komen voor de voorlichting maar dat de klassen naar FSAB moeten komen, want dit is veel te omslachtig en te makkelijk toegankelijk voor buitenstaanders. Onze paillotte is afgeschermd en alleen de klas die aan de beurt is kan dan op het terrein komen. De directeur vind het allemaal goed. Wat hij wil is dat het aantal zwangerschappen op zijn school afneemt, want jaarlijks groeit het aantal meiden dat afvalt tijdens de studie. En ook hoopt hij dat we de reden van deze zwangerschappen kunnen achterhalen voor hem, want hij heeft de indruk dat een deel niet ontstaat door het hebben van verkering met een schoolvriendje, maar tijdens vakanties thuis.

 

Oke, we gaan als vertrouwenspersoon gelegenheid geven aan de jongens en meiden om met hun problemen bij ons te komen en hopelijk gaat dit in de toekomst zijn vruchten afwerpen.

 

Maandag 05 mei

Nou ik ben zo enthousiast dat ik gelijk de column maar aanpas. Zojuist de eerste groep gehad, 21 leerlingen en het was zooooooooo leuk en zo direct. De laatste kwam om half vijf, dus slechts 30 minuten te laat. Het is nu half 8, dus drie uur bezig geweest. Vragen, discussie en verstaanbaar. 3 jongens bleven nog na met wat vragen en eentje zei dat hij zaterdag op mijn leerlingenspreekuur komt. Dat houd ik al sinds vorig jaar maart ofzo iedere zaterdag. Afgelopen zaterdag 11 leerlingen, dus dat loopt altijd goed. Allerlei (gezondheids)problemen komen dan aan de orde. Jongens, heerlijk! Vrijdag komt de tweede groep maar deze leerlingen gaan de sessie promoten!

 

 

Ciao,

 

Marjan